Są rośliny, z których niektórzy producenci żywności zbierają kwiaty lub owoce, a inni ... pieprz – podstawę kuchni francuskiej. Przykładem jest przewłoka czarna, zwana dzikim selerem (smyrnium olusatrum) uprawiana przez Jean-Marie Pédrona w Jardins de la Mer. Jest to charakterystyczna roślina regionu nadmorskiego. Rozwija się od grudnia do lipca, osiągając wysokość do 1,5 metra. To właśnie w tym czasie tworzą się nasiona znajdujące się nad łodygami i zmieniają kolor na czarny. Nasi cierpliwi hodowcy suszą je i przesiewają, aby uzyskać słynny pieprz Maceron. W jego lekko pikantnym i głębokim smaku można rozpoznać nuty selera, dalekiego krewnego przewłoki czarnej.

L’exigence d’un producteur se remarque à ses convictions. Ici, celles de Stéphane et Valentin Heinis sont en parfait écho avec celles de notre chef : respecter ce que la nature est capable de nous offrir, et respecter surtout l’environnement duquel un produit est issu. Soucieux du bien-être animal et de la maîtrise de leur élevage de A à Z… c’est aussi grâce à ces valeurs que l’on peut obtenir un produit d’exception. La truite vivant en rivière est  sujette à de nombreuses variations thermiques et se nourrit dans son environnement naturel de différents éléments présents dans l'eau, des insectes ou des coquillages. À la ferme aquacole du Cézallier, le goût de la truite est tout aussi singulier que l’est son environnement reproduit dans les bassins d'élevage. Cette méthode d'élevage participe ainsi à sa multitude de saveurs et construit sa singularité.

Aby zebrać niezbędne szefowi kuchni wodorosty, trzeba udać się jak najbliżej oceanu. Najlepiej do Jardins de la Mer, posiadłości zarządzanej przez Jean-Marie Pedrona. Wodorosty przydają się do wzbogacania słonych potraw, pokrojone na surowo do sałatek, duszone do nadziewania drobiu, suszone do produkcji frytek… Możliwości ich zastosowania są ogromne. Wybierane są ze względu na ich słony smak, a czasami ze względu na aromat, który trochę przypomina trufle. Ich dostawca musi być zatem koneserem potrafiącym wizualnie rozpoznać opalizujące refleksy i miękką teksturę, aby ocenić jakość. Jean-Marie Pedronowi dzięki pasji udało się przekonać Juliena Dumasa do wykorzystywania tego wyjątkowego składnika. Potwierdza to, że gotowanie to także przekazywanie wiedzy.

Ten olej z orzechów włoskich jest produkowany przez Claude'a i Sylvie Gendre od czterech pokoleń w Vensat, małym miasteczku liczącym 540 mieszkańców. Dzięki rzemieślniczym umiejętnościom powstaje wyjątkowy produkt o rzadko spotykanej jakości. Orzechy nie są poddawane obróbce, nie dodaje się do nich żadnych dodatków. Proces ich przetwarzania jest rygorystyczny: są zbierane, suszone, prażone i toczone pod 1300-kilogramowym kołem, zanim odzyska się gotowy produkt. Dzięki bursztynowej barwie i słodkiemu zapachowi, ten olej z orzechów włoskich budzi u Juliena Dumasa wspomnienia z dzieciństwa w Grenoble – do dziś pamięta smak placków z orzechami włoskimi z miejscowej cukierni.